زاده 21 بهمن 1311 – تهران – درگذشت 18 آذر 1388 تهران
موسیقی دان، ردیف دان، آهنگساز ، مدرس و نوازنده چیره دست سنتور
آغاز فعالیت هنری: پدرش علی پایور، هنرمند نقاش و استاد زبان فرانسه در دانشگاه تهران و پدربزرگش مصور الدوله، نقاش چیره دست دوره قاجار بود. وی در 17 سالگی آموزش موسیقی را نزد ابوالحسن صبا آغاز کرد و در مدت 6 سال ردیف موسیقی را فراگرفت. پس از درگذشت ابوالحسن صبا، پایور نزد استادانی چون عبداله دوامی، موسی معروفی و نورعلی برومند به فراگیری ردیف درویش خان و میرزا عبدالله پرداخت. از سال 1333 کار خود را در وزارت فرهنگ و هنر آن زمان و از سال 1337 آموزش سنتور را در هنرستان عالی موسیقی ملی آغاز کرد.
در سال 1341 برای ادامه تحصیلات خود، از طرف وزارت فرهنگ و هنر به انگلستان فرستاده شد. از دانشگاه کمبریج در زبان و ادبیات انگلیسی دانشنامه گرفت. بازگشت وی از انگلستان همزمان با آغاز برگزاری جشن های هنر شیراز بود. او همه ساله با گروه اساتید و گروه نوازندگان فرهنگ و هنر در این جشن ها اجرا می نمود. تربیت صد ها شاگرد از چهار نسل، نت نویسی قطعات فراوان، حضور در هنرستان موسیقی ملی، اداره هنرهای زیبا و رادیو و تلویزیون ملی ایران، نگارش کتب آموزش سنتور، کار با خوانندگانی همچون عبدالوهاب شهیدی، محمدرضا شجریان، خوانساری، ابراهیمی، خاطره پروانه، سیما بینا، شهرام ناظری، نوربخش، رستمیان و … از دیگر فعالیت های ایشان می باشد.
آثار و آلبوم ها: عود من خداحافظ، نگاه گرم تو ( زندگی ) بی تو سر نمی شود با عبدالوهاب شهیدی، خلوت گزیده، راز دل، انتظار دل، ساز قصه گو، یوسف گم گشته با محمدرضا شجریان، دل شیدا، کنسرت اساتید موسیقی ایران، لیلی و مجنون با شهرام ناظری
تاٌلیفات: دستور سنتور، سی قطعه چهارمضراب برای سنتور، هشت آهنگ برای سنتور، پرنیان ( دونوازی تار و سنتور )، ردیف چپ کوک برای سنتور و بسیاری دیگر …
یادش گرامی
